Het begin van de tweede maand

3 februari, het begin van de tweede maand hier in Glasgow. Stiekem heb ik toch alweer wat feestjes gemist thuis. De verjaardag van Bas, van José, van oma, van Floor, van tante Yvonne, van ome Corné en gisteren de verjaardag van mama. Maar gelukkig heb ik genoeg feestjes en leuke dingen gedaan omdat goed te maken. Sinds de laatste keer dat ik geschreven heb, heb ik namelijk alweer heel wat dingen meegemaakt hier in Glasgow.
Vorige week vrijdag zijn we met een aantal mensen naar Cheesy Pop geweest. Dit was echt heel gezellig, lekker dansen en rondspringen op foute muziek. Alhoewel het op zich nog wel meeviel met de foute muziek. Maar gezellig was het zeker.
De volgende ochtend deed het toen alleen wel zeer toen de wekker ging om uit bed te komen. Het voelde een beetje als carnaval, de avond van tevoren lekker feesten en dan er toch weer redelijk op tijd uit om overdag iets leuks te gaan doen. Zaterdag 26 januari, toen stond ons tripje naar Stirling op het programma. Deze keer hadden we het zelf gepland, nou ja eigenlijk vooral Thomas, want hij is hier degene van de plannen maken. De international society ging naar St Andrews en daar hoefden wij allemaal niet per se naar toe dus hadden we besloten om ons eigen dagje weg te organiseren. En dat was goed bedacht. Stirling was echt heel erg mooi. Nu hadden we ook wel mazzel met het weer. Het had er de dagen voordat wij kwamen flink gesneeuwd waardoor er redelijk wat sneeuw lag, maar op zaterdag scheen de zon waardoor het leek alsof we in een winterwonderland rondliepen. Af en toe was dat ook wel lastig aangezien ik daar niet helemaal de goede schoenen voor had, dus af en toe waren we ook wel lekker aan het wegglijden. Ik moet denk ik echt eens op zoek naar wandelschoenen hier, want die had ik gisteren ook wel kunnen gebruiken, maar daar vertel ik straks meer over. We zijn eerst naar het kasteel toe gelopen, wat er erg mooi uitzag, maar we zijn uiteindelijk niet meer naar binnen gegaan omdat we ook nog naar het Wallace monument toe wilden en dan zouden we niet genoeg tijd hebben om op ons gemak rond te kijken. Dus eigenlijk zou ik misschien best nog een keer terug willen om nog even binnen in dat kasteel te gaan kijken, wie weet heb ik daar nog wel een keer tijd voor. Na het kasteel gingen we op weg naar het Wallace monument. Dit stond boven op een kleine berg, dus we moesten nog wel even klimmen om daar te komen en we moesten ook nog wel een stukje lopen voordat we überhaupt bij de berg waren. Ja geloof me maar, ik kom straks terug met een paar kuiten dat willen jullie niet weten, want we lopen hier echt heel veel. Het uitzicht vanaf de berg was prachtig en toen zijn we het Wallace monument ook nog opgegaan. Het is een toren en de trappen waren van die mooie smalle draaitrappen, dus we werden wel een beetje duizelig. Het leukste was nog dat de trap zowel voor naar boven als voor naar beneden was en je eigenlijk niet echt langs elkaar af kon op de trap. Gelukkig was het niet druk! Eenmaal boven was het uitzicht over de bergen en over Stirling wel echt prachtig. Toen we weer terug beneden waren gekomen gingen we nog even rondkijken op de berg zelf en natuurlijk moesten er heel veel groepsfoto’s gemaakt worden. Het is echt niet te geloven hoeveel groepsfoto’s wij ondertussen hebben. En ik dacht altijd maar dat heel veel foto’s maken, en dan vooral ook foto’s waar jezelf op staat, een meidending was. Nou het tegendeel hier is wel bewezen. Op ieder mooi plekje waar we komen vragen Thomas en Eduardo om de beurt of we een foto van ze willen maken. En dan niet één, nee echt een geposeerde fotosessie, eerst met alleen gezicht en dan met het hele lichaam. Het blijft stiekem toch iedere keer weer grappig. Uiteindelijk hebben we allemaal nog even wat gegeten, rondgekeken in het winkelcentrum, koffie en warme chocomel gedronken bij de Costa en toen was het weer tijd om naar huis te gaan.
Op dinsdag was mijn huisgenoot jarig en hij had gevraagd of ik om 12uur ook kwam. Hij had een echte Chinese lunch gemaakt. Dat was wel echt heel speciaal, want wat wij hier in Nederland kennen als Chinees eten, daar hebben de Chinezen zelf dus nog nooit van gehoord. Het eten zelf was wel heel lekker, maar op een gegeven moment had ik niet zo’n honger meer. De Chinezen staan namelijk niet echt bekend om hun goede tafelmanieren. Ze smakken en slurpen bijna constant en hij had ook een soort ribbetjes gemaakt en als ze dan iets van een botje in hun mond hadden dan tuften ze dat gewoon vanuit hun mond op tafel. Dus dat deed mijn eetlust niet zo heel veel goed. Maar ja, ik kan toch maar weer zeggen dat ik dat ook een keer heb meegemaakt.
Op een gegeven moment hoorde ik dat er die dinsdag ergens hier in het gebouw een alarm afging. Het stopte maar niet, dus ik ging even kijken waar het vandaan kwam en kwam erachter dat het uit een appartement beneden kwam (ik woon op de eerste verdieping). Er was alleen niemand thuis, dus toen ben ik naar mijn bovenbuurman gelopen om er in ieder geval maar voor te zorgen dat er iemand gewaarschuwd was over het alarm, want ik zou zelf over een half uurtje weggaan en ik wist niet wat voor alarm het was, misschien was het wel een brandalarm. Nu vertelde mijn bovenbuurman me dat de vrouw die daar normaal gesproken woont op dit moment in een verpleeghuis is voor revalidatie. Hij ging naar het revalidatiecentrum bellen en dat zou het revalidatiecentrum de familie bellen zodat die langs konden komen. Alleen toen ik ’s avonds rond half 12 weer thuis kwam ging het alarm nog steeds af, dus dat sliep niet zo heel lekker. Uiteindelijk stopte het alarm ergens op woensdag rond een uur of 3. Blijkbaar was het een inbraakalarm, want er was ingebroken via de achterramen. Ik weet verder niet of er ook echt iets gestolen is. Ik moet stiekem heel eerlijk zeggen dat ik allang blij was dat dat alarm niet meer constant afging.
Tja, als we hier dan toch in Schotland zitten kan dit onderwerp eigenlijk ook niet ontbreken: regen. Tijdens de introductie waren we al gewaarschuwd dat het hier heel veel regent en dat daardoor je schoenen het ook wel wat sneller zullen begeven en dat paraplu’s ook niet veel zin hebben omdat het ook heel erg waait. Nu ben ik bang dat we allemaal iets te hard geroepen hebben dat het allemaal wel meevalt. De eerste weken hebben we namelijk wel wat regen gehad, maar niet dat je er nou heel nat van werd. Je voelde het vaak maar amper dat het regende. De afgelopen week is hier helaas wat verandering in gekomen en ben ik toch wel een aantal keer goed doorweekt thuis gekomen. Zo erg zelfs dat ik mijn jas aan een klerenhanger moest ophangen en er een teiltje onder moest zetten omdat het water er vanaf droop. En mijn eerste paar schoenen heeft het toch ook al bijna vergeven. Nu was dit dan wel weer een goed excuus om een nieuw paar schoenen te kunnen kopen.
Gisteren zijn we wel weer met de international society op stap geweest. We moesten om kwart voor 8, dus dat betekende de wekker om kwart over 6, in de bus zitten om naar Dundee, Stonehaven en Aberdeen te gaan. Dundee was onze eerste stop, maar jammer genoeg was dit ook maar een korte stop. Het was een leuk plaatsje waar we even drie kwartier hebben rondgelopen. Daarna was het terug de bus in om op weg te gaan naar de tweede stop, Stonehaven. Stonehaven was echt heel mooi. Als je aan mij thuis had gevraagd om Schotland te beschrijven dan zou ik het landschap van Stonehaven beschreven hebben. Dit was echt zoals ik me Schotland inbeeld. Er stond een mooi kasteel op een klif vanaf waar we uitzicht hadden op de Noordzee. Ik heb nog geprobeerd of ik Nederland misschien ergens in de verte kon spotten, maar helaas. We zijn de klif af geklommen naar het strand, hier waren wandelschoenen ook wel weer wat handiger geweest. Daarna zijn we de klif terug opgeklommen en hebben we boven op verschillende kliffen rondgelopen en genoten van het uitzicht. Na anderhalf uur zaten we weer terug in de bus en gingen we op weg naar onze laatste stop, Aberdeen. Aberdeen wordt hier ook wel granite city genoemd en dat is niet voor niks, zo goed als alles is daar namelijk grijs. Het is verder zeker wel een mooie stad. Om half 5 was het weer tijd om terug te keren naar Glasgow, waar we om half 8 weer terug waren.
Vandaag ben ik toch ook maar wat fanatieker begonnen aan mijn schoolwerk. Ik moet toegeven dat het best lastig is omdat we niet zo heel veel moeten doen en er zoveel leuke dingen te doen zijn om jezelf er dan echt toe te zetten om iets te doen. Maar ja, op 27 februari moet ik straks toch echt 4 essays ingeleverd hebben en het weekend van 15 februari komt Bas hier naar toe, jeeeeeeeej!, en het weekend van 22 februari gaan we met een groep het hele weekend naar isle of Skye., dus ja dan zal ik toch aan het werk moeten. Vandaar dat ik vandaag een begin heb gemaakt met mijn eerste essay. En dan ga ik nu denk ik lekker een filmpje kijken en dan straks koken en dan zien jullie mijn volgende verhaal wel weer verschijnen.